عطاالله مهاجرانی : در تبلیغ دین به جای مدارا از زبان قدرت استفاده کرده ایم؛ با اجبار که نمی شود!دین نبایست بر جان انسان تحمیل شود و سنگینی کند. مثل اسب ناهمواری که انسان را به مقصد نمی رساند. افراط انسان را به سرانجام نمی رساند. - حکمت در واقع، پل زدن بین خرد انسانی و عاطفه و احساس اوست. خرد ناب و عاطفه گرم. این آمیزه سرنوشت ساز است. خردی که همواره زنده و مثل سرو سبز و روینده و خوش نماست. بیزار و بری از خشکی و سختگیری و تعصب و خامی است. گویی شعر اوحدی در واقع تفسیر یا تصویر سخن پیامبر است. همه مختصات سخن پیامبر اسلام در هر دو بُعد، اثباتی و نفی در این شعر آمده است. این موضوع هنگامی اهمیت بیشتری پیدا می کند، که مخاطب ما جوانان هستند. آنان سخنان مختلف را می شنوند و می سنجند و داوری می کنند. در تعامل زنده و آنی با یکدیگر و بلکه با جهان هستند. مثل ماهی در دریای فضای مجازی شنا می کنند! در چنین موقعیت و احوال، اگر زبان تبیین دین، تبیین دین متین و زبانی مبتنی بر مدارا و محبت نباشد، به سخنان ما گوش نمی کنند. فاصله می گیرند. سکوت می کنند یا واکنش نشان می دهند. گسست های نسلی و اجتماعی پیش می آید، مرجعیت های فکری و اخلاقی آسیب می بینند و جامعه با ناهنجاری روبه رو می شود. چاره اش توجه و تاکید بر دین متین و مدارا و پرهیز از اجبار و افراط به عنوان خط مشی و سلوک است. برچسب ها: |
آخرین اخبار سرویس: |