نگاهی به کارنامه «علی نظمی» پس از درگذشتش

«تا دوره نوجوانی به مدرسه نرفته بود اما بسیار خوب شعر می گفت و با سخت کوشی و خودآموزی به مطالعه و مرور دیوان های شاعران کهن هم رغبت داشت.

از طرف دیگر ارتباط ادبی اش با شاعران و ادیبانی از چند نسل، - تا دوره نوجوانی به مدرسه نرفته بود اما بسیار خوب شعر می گفت و با سخت کوشی و خودآموزی به مطالعه و مرور دیوان های شاعران کهن هم رغبت داشت.

از طرف دیگر ارتباط ادبی اش با شاعران و ادیبانی از چند نسل، از ملک الشعراء بهار و محمدحسین شهریار و محمدامین ادیب طوسی گرفته تا شفیعی کدکنی، سبب شد که در غزلسرایی به شیوه سنتی به تبحری به سزا رسد.

کامیار عابدی، منتقد و پژوهشگر ادبی در پی درگذشت علی نظمی تبریزی ، یادداشتی درباره این شاعر با عنوان علی نظمی، شاعر و ادیب نوشته و در اختیار ایسنا قرار داده است.

در متن این یادداشت آمده است: این نکته ای است بسیار آشکار که از دهه 1320 به بعد با گسترش روند نوگرایی در صحنه ادبی ایران دوره درخشانی از شعر نو به کوشش نیما یوشیج و شاگردانش رقم زده شد.

شاعرانی مانند احمد شاملو و مهدی اخوان ثالث و سهراب سپهری و فروغ فرخزاد در شاخه نوگرایی اصولی ( به تعبیر زنده یاد محمدعلی سپانلو) و سرایندگانی مانند فریدون مشیری و نادر نادرپور در شاخه نوگرایی اعتدالی در کنار شمار دیگری از شاعران نوگرا توانستند ذهن و زبان مخاطبان نوا