دختران انقلاب در کنارتعزیه حضرت فاطمه (س)

از پله های مترو که بالا می آمدم، صدای مجلس عزای مادر به گوش می رسید.

آن هم کجا؟ پارک دانشجو! تعزیه ای در حال اجرا بود که به میانه اش رسیده بودم.

- گروه زندگی: تئاتر شهر و آن پارک عریض و طویلش جایی است که پیش از این ترجیح می دادم کمتر کلاهم آن سمت بیفتد.

اما این بار چاره ای نبود.

باید خودم را به آنجا می رساندم و کمی به سمت میدان ولی عصر (عج) پیاده روی می کردم تا سفارشم را از مغازه ای تحویل بگیرم.

  این بار از پله های مترو که بالا می آمدم، صدایی به گوش می رسید که من را به سمت خودش می کشاند.

صدای نوحهٔ حضرت زهرا (س)، جمعیتی را در یک نقطه جمع کرده بود.

مجلس عزای مادر برپا بود.

آن هم کجا؟ در همان پارک دانشجو! ما فرزندان حضرت زهرا (س) به در چوبی حساسیم.

باز هم به آتش کشیدن در چوبی.

می شد کمی دیرتر به کارم برسم.

مسیرم را به سمت مراسمی که نمی دانستم ماجرایش چیست کج کردم.

پیر و جوان و کودک فرقی نداشت.

محجبه و بی حجاب هم.

از همه قشر و تیپ آنجا به تماشا و اشک ریختن ایستاده بودند.

گویی تعزیه ای در حال اجرا بود و من به میانه اش رسیده بودم.

در چوبی را که وسط محوطهٔ اجرا دیدم شستم خبردار شد که قصه از چه قرار است.

ایام فاطمیه بود و گروهی داشتند ماجرای شهادت حضرت زهرا (س) را در قالب تعزیه ای خیابانی برای مردم و رهگذران به نمایش درمی آوردند.