امام محمدباقر(ع) و تلاش برای مبارزه با رواج اسراییلیات

محمدبن علی بن حسین بن علی بن ابی طالب، مشهور به امام محمد باقر(ع) پنجمین امام شیعیان بعد از پدرش امام سجاد(ع) است.

مشهورترین لقب او «باقر» به معنای شکافنده است که برپایه حدیث لوح، - ایسنا/اصفهان محمدبن علی بن حسین بن علی بن ابی طالب، مشهور به امام محمد باقر(ع) پنجمین امام شیعیان بعد از پدرش امام سجاد(ع) است.

مشهورترین لقب او باقر به معنای شکافنده است که برپایه حدیث لوح، این لقب را پیامبر اسلام(ص) پیش از ولادتش به او داد.

این امام همام حدود 19 سال امامت شیعیان (از سال 95ق تا 114ق) را برعهده داشت که با پنج تن از خلفای بنی امیه همزمان بود؛ ولید بن عبدالملک، سلیمان بن عبدالملک، عمر بن عبدالعزیز، یزید بن عبدالملک و هشام بن عبدالملک.

ایشان 19 سال و 10 ماه پس از شهادت پدر بزرگوارش حضرت امام زین العابدین(ع) زندگی کرد و در تمام این مدت به انجام دادن وظایف خطیر امامت، نشر و تبلیغ فرهنگ اسلامی، تعلیم شاگردان، رهبری اصحاب و مردم، اجرا کردن سنت های جد بزرگوارش در میان خلق، متوجه کردن دستگاه غاصب حکومت به خط صحیح رهبری و راهنمایی مردم در جهت شناخت رهبر واقعی و امام معصوم، که تنها خلیفه راستین خدا و رسول(ص) در زمین است، پرداخت و لحظه ای از این وظیفه غفلت نفرمود.