مهاجرت با درد و خونریزی/ با وجود کمبود پزشک، بازهم مهاجرفرستیم

زینب مختاری؛ چند روزی از حالش بی خبر بودم.

طبق عادت همیشگی شماره را که گرفتم، بوق خورد و قطع کرد.

یادم افتاد دوشنبه است وشیفت بیمارستان مشغولش کرده.

- لباس سیاه مهاجرت بر تن سپید پوشان عرصه سلامت، مدت هاست که به یکی از جدی ترین دغدغه های مسئولان تبدیل شده است.

هر چند وقت تبش بالا می گیرد و تیتر اخبار می شود ولی طول نمی کشد که دوباره فراموش می شود.

معضلی که اگر برای حل آن تصمیمی کارامد گرفته نشود، عواقب جبران ناپذیری گریبان کشور را می گیرد.

گروه اجتماعی خبرگزاری دانشجو- زینب مختاری؛ چند روزی از حالش بی خبر بودم.

طبق عادت همیشگی شماره را که گرفتم، بوق خورد و قطع کرد.

یادم افتاد دوشنبه است وشیفت بیمارستان مشغولش کرده.

او پزشک خانمی در یکی از بیمارستان های دولتی است و در کارش بسیار حاذق.

همسرش هم رییس بیمارستان است.

رفاقت قدیمی خانوادگی ما باعث شده مثل دخترش باشم.

شروع به صحبت که کردیم بعد از مقدمه چینی گفت: ویزایشان آمده و دوم اردیبهشت بلیط گرفته اند.

قرار است برای همیشه از ایران مهاجرت کنند، از شرایط خوب برای پزشکان مهاجرت کرده در خارج از کشور گفت و تأکید کرد که اکثر همکارانش رفته اند.

چند دقیقه ای صدای اطراف در ذهنم قطع شد.