قدم به قدم در مسیر عاشقی

، 14 قرن از بطنان جان ها جوشیده ای سیال و جاری حقیقت را هویدا ساخته ای و جهانی را به حیرت و تذبذب نشانده ای.

به راستی چه رازی در آن سینه ی سینایت نهفته بود که آنگاه که آن نانجیب سر از پیکر مبارکت جدا ساخت مدار هر هستی را تا مرز نیستی ها به طَیَران درآورد و نغمه و طنین التوحید یوم العاشورا طغی علی کلی شیء بر ناسوت و ملکوت و جبروت و لاهوت عالم مستولی گشت.

چه بر سر خلقت کیان عوالم آورده ای که این خلائق  در خودسوزی و خودبازی در میدان قطع تعلقات، از یکدیگر تقدم و پیشی می گیرند.

این اربعینت چه حکایت و روایتی است که از صدر تاریخ آدمیّت تا بحال نظیر و عدیل آن در کتاب اسطوره های ایمان هم به تجلی نیامده است.

کاش میدانستند که هر آنکه فرمود کل یوم عاشورا و کل ارض کربلا به دنبال تفهیم این معنا بود که اگر هر زمینی کربلا و هر روز عاشوراست لابد هر روز و هر مکان حسینی نیز خواهد داشت که غرض از به خون کشیده شدنت در آن بیابان بی پایان، یافتن این حسین اندرون و هم آغوشی با او و شمشیر زدن در  کنار اوست تا که بار دیگر این حقیقت در این مصداق به آن مسلخ هولناک،  محاصره ی جنود جهالت  نگردد.

با اربعینت خودت را در جان ها متیقظ و بیدار کرده ای و به دنبال یافتن خویشتن سواره و پیاده روانه و بیقرار کربلایت گشته اند.