اولین سلام

زائر، قدم به قدم، عمود به عمود و موکب به موکب راه را طی می کند تا به میعادگاهش برسد.

هر چه نزدیک تر می شود بیشتر دلش پر می کشد و کمتر پاهایش روی زمین قرار می گیرد.

می رود تا برسد به آنجایی که نخستین بار جابر ابن عبدالله رسیده بود.

آنجایی که زینب کبری (س) چهل روز قبل برادرش را بر روی خاک ها رها کرد و راهی شام شد.

زائر، می رود تا به کربلا برسد .

حالا که می رسد، دردانه های اشک امان شان را از دست می دهند و بی اختیار جاری می شوند.

پل میثم تمار، نخستین جایی است که چشم زائر به دو گنبد آسمانی بین الحرمین می افتد.