کشور کرد تشکیل نمی شود؛پای جغرافیا در میان است!

خوب یا بد، درست یا نادرست، کشور کرد تشکیل نخواهد شد.

به عبارت بهتر امکان تکوین آن بسیار نامحتمل و نزدیک به محال است.

چرا؟پاسخ آن بس روشن است.

دست جغرافیا در میان است.

این دست حتی در پایان های سده ی 21 همچنان توانمند بوده و نمی توان آن را نادیده انگاشت.

این دست هفت بازوی غیر قابل دور زدن یا کمتر قابل دور زدن دارد.

کمتر پیش آمده که اردوغان درست پیش بینی کند و استراتژیک موضعگیری کند، ولی این بار در باره همه پرسی مسعود نه تنها اشتباه نمی کند بلکه بر پایه بنیادهای کمتر خدشه پذیر و استراتژی ژئوپولیتیک راه و مسیر روشنی در پیش گرفته است.

بر میگردم به این بازوهای ستبر که شوربختانه هرمیداس باوند و نقیب زاده و حتی سعید حجاریان از آنها غافل شده اند و در حاشیه به آنها پرداخته اند.

همین نادیده انگاری جبر جغرافیای آن ها را به کج راهه کشانده است.

این هفت بازو،استدلال نیستند، بلکه برهان هایی استوارند.

1- اقلیم کردستان راه به دریا ی آزاد ندارد، همین یعنی پایان احساسات زود گذر همه پرسی مسعودی.

کدام جنبش استقلال خواهی بدون دسترسی آزاد به ساحل آزاد جان سالم بدر برده است؟2- اقلیم کردستان در میان دو قدرت منطقه ای تا بن دندان مسلح قرارگرفته است.