وقتی فاصله از شجریان تا ساسی مانکن است

خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا) - طنز روز - دم غروب ناگهان ربنای شجریان بلند شد.

گفتم خدا را شکر بالاخره پخش کردند.

زدم شبکه یک دیدم نیست، زدم شبکه دو نبود، مطمئن بودم شبکه سه نیست، زدم شبکه چهار دیدم نیست.

در هیچ شبکه تلویزیونی نبود.

رادیوها را هم یکی یکی گرفتم، نبود.

صدا از خانه آقای محمدی می آمد و فهمیدم خودش ربنا گذاشته و صدایش را بلند کرده است.

در حال شنیدن ربنا بودم که زنگ را زدند.

آقا سهیل دم در بود.

سلام کردم.

روی پیشانی اش عرق نشسته بود.

پریشان حال پرسید: می خواهی؟ متوجه نشدم.

به گوشه کتش اشاره کرد.

چیزی از زیر گوشه کتش برآمده بود.

تکرار کرد: می خواهی؟ گفتم: آقا سهیل من کی اهل این کارها بودم؟ شما کی از این زهرماری خوردی که دفعه دومت باشد؟ آن هم امروز؟ صدای ربنا را نمی شنوی؟ گفت: زهرماری کدام است؟ بعد یک قوطی کنسرو لوبیا و چند کنسرو تن ماهی بیرون آورد.

سریع کشیدمش تو.

گفتم: مرد حسابی نمی گویی سرت را می برند؟ این همه تن ماهی از کجا آورده ای؟ گفت: یکی از سیل زده ها آمده بود.

تن ماهی آورده بود.

می گفت اوایل تن ماهی زیاد به ما دادند و بعد رفتند و الان که گران شده است مجبوریم بفروشیم بلکه چهارتا وسیله برای خانه بخریم.

به آقا سهیل سپردم چند بسته ماکارونی هم بیاورد.