آرزوهای کوچک

اینجا هبودان است؛ اهالی به آن می گویند آخر دنیا، ولی روی نقشه جغرافیا، اسمش را نوشته اند هبودان، از توابع لاشار، جایی در دل شهرستان نیکشهر و استان سیستان و بلوچستان؛ - سرزمینی فراموش شده.

به گزارش سایت قطره و به نقل ازخبرگزاری مهر ، جام جم نوشت: شاید سال بعد آب به روستا برسد، شاید سال بعد جاده اصلی دیگر خاکی نباشد، شاید سال بعد چهارخط آنتن تلفن همراه پُرپُر باشد، شاید سال بعد….

برای اهالی 12پ ارچه آبادی منطقه هبودان، سال ها یکی یکی پشت سرهم می آیند و می روند اما آرزوها تکراری اند؛ همان هستند که دو سال پیش بود، همان که 10 سال پیش بود.

چند آرزوی مشخص، کمتر از تعداد انگشتان یک دست.

اینجا هبودان است؛ همانجا که اهالی به آن می گویند آخر دنیا، ولی روی نقشه جغرافیا، اسمش را نوشته اند هبودان، از توابع لاشار، جایی در دل شهرستان نیکشهر و استان سیستان و بلوچستان؛ سرزمینی فراموش شده، دور، چشم به راه و.

دردمان را به چه کسی بگوییم؟ چه فرقی می کند اهل کدام آبادی باشد؟ اهل حمنتک بالا یا پایین، اهل بیدان یا غلام زمین، لرداپ یا گویاندر، اناری دپ یا چراغ آباد، جوهانی دپ یا گواتکش، دِرَنیکان یا کجگدرپ؟! چه فرقی می کند احمد بلوچ از کدام آبادی با ما حرف بزند، وقتی اینجا همه حرف ها و خواسته ها یکی است؛ همان که سعید می گوید: وا… که ما چیز زیادی نمی خواهیم.