«شیشلیک» سقوط آزاد مهدویان

فاطمه قربانی رضوان؛ محمد حسین مهدویان که پیش از این مخاطبان زیادی را با فیلم های ایستاده در غبار، رد خون و درخت گردو متحیر کرده است این بار با شیشلیک خود را به سی و نهمین جشنواره فیلم فجر رسانده.

- آرزو نداشتن در شیشلیک تنها ارثی است که از پدر به پسر و از او به فرزندش می رسد.

شاید بتوان تنها دلیل حضور جمشید هاشم پور در فیلم را همین دانست.

شخصیتی که دلیل بودن اش توجیه نمی شود تا آنجا که فرزندش را صدا بزند و نصیحت اش بکند و بعد از دنیا برود.

به راحتی می ود گفت که بود و نبود این کاراکتر هیچ تغییری در روند داستان ایجاد نمی کند.

مشخص نیست که مهدویان در شیشلیک از نمادپردازی بازمانده با به عمد دست به بیان صریح مسائل زده است.

آنجا که رییس کارخانه از بالا ترین نقطه کارخانه با نگاهی از بالا به پایین کارگران را موعظه می کند و از فواید کم خوری می گوید و خوردن گوشت را سبب ضعف و سستی در انجام کار ها می داند دوربین روی شعار نوشته های دیوار کارخانه و معابر و کوچه های شهرک زوم می کند و به مخاطبی که می داند تمام حرف های رییس کارخانه شعار است شعار نوشته نشان می دهد.

پس از آنکه مشخص می شود احمد برادر خانم هاشم که در کارخانه پشم هم کارگر است کسی است که جرقه آرزو کردن و خوردن شیشلیک را زده است مسئول کارخانه او را از کارخانه و مدیر مدرسه دخترش را از مدرسه