شعری در سوگ جوادالائمه(ع)/ میان بستر خود بی قرارِ زهرا(س) بود

در آستانه شهادت امام محمدِ تقی(ع) محمدمهدی عبداللهی از شاعران کشورمان شعری سرود و آن را تقدیم این امام همام کرد.

- به گزارش سایت قطره و به نقل ازخبرنگار کتاب و ادبیات خبرگزاری فارس، در آستانه شهادت امام محمدِ تقی(ع) محمدمهدی عبداللهی از شاعران کشورمان شعری سرود و آن را تقدیم این امام همام کرد.

یا جوادالأئمه ادرکنی کبوترانه نگاهش به سمت بالا بود سفر برای دل خسته اش مهیا بود کبوتری که فقط شوق پرکشیدن داشت میان خانه خود هم غریب و تنها بود خزان، کنار نفس های او قدم می زد بهار، گمشده در چشم های دریا بود چه حس و حال عجیبی دوباره باران داشت که سوز حنجره از ناله اش هویدا بود نماز غربت خود را شکسته برپا کرد  اگرچه یک دلِ سیر آشنای غم ها بود در آن فضای نفس گیر بی وفایی ها که انعکاس صدایش به حجره پیدا بود مراد اهل نظر، لحظه های آخر را میان بستر خود بی قرارِ زهرا(س) بود چراغ عاطفه با موج اشک روشن شد