چرا هیچکس تختی نشد؟

هر ساله آمدن و رفتنش را پاس می داریم تا در روزگاری که سخت محتاج مروت و جوانمردی است، به داشتن پهلوانی مرد و مردم دار ببالیم، پهلوانی که شعار نداد، - نقش بازی نکرد، در خلوت همان بود که در عیان و این شد راز جاودانه شدن"غلامرضا تختی".

به گزارش سایت قطره و به نقل ازایسنا، غلامرضا تختی پنجم شهریور ماه سال 1309 در محله خانی آباد در جنوب تهران، چشم به جهان گشود، در 37 سال عمر کوتاهش چنان زیست که با گذشت 91 سال از آمدنش هنوز مرام و مسلکش ورد زبان هاست و حضورش روشنی بخش این تاریکی محض.

به عشق مردم پنجه در پنجه حریفان انداخت و بارها از سکوهای افتخار بالا رفت، او مدال هایش را از مردمی می گرفت که حتی باخت و شکست جهان پهلوانشان را پیروزی می دیدند و پرشورتر از همیشه به استقبالش می رفتند.

چه در میدان مبارزه و چه در کوچه و بازار، مردانگی و مردمداری را از یاد نبرد و برای گرفتن پست و قدرت به هر شیوه ای متوسل نشد، نقش بازی نکرد و خود واقعی اش بود.

دستگیری از نیازمندان را در بوق و کرنا نمی کرد، همه ثروتش را برای مردم داد تا خنده ای بر لب یتیمی بنشاند و گرفتاری را شاد کند؛ تختی با نه گفتن به مردمی که با هزار امید و آرزو برای حل مشکلشان به او پناه آورده بودند، بیگانه بود، بی ادعا و تکبر تا می توانست گره از کار مردم باز می کرد، لحظه ای از مردم جدا نشد و هیچ چیز را برای خود�