نگاهی به فیلم سینمایی «علفزار»/ترسیم جامعه ایران به صورت «علفزاری» پُر از ناهنجاری­ های اجتماعی

«علفزار» اثری با «ژست اجتماعی» که در چرک­ترین و بی اخلاق­ترین بستر روایتی ممکن، مدعی بررسی پرونده ­های جنایی واقعی است.

- خبرگزاری فارس ـ گروه سینما: فیلم سینمایی علفزار عنوان اثری در ژانر جنایی است که با سوژه ­ای ملتهب به چهلمین جشنواره فجر آمده است.

اثری با ژست اجتماعی که در چرک­ترین و بی اخلاق­ترین بستر روایتی ممکن، مدعی بررسی پرونده ­های جنایی واقعی است و این همه را در تیتراژ ابتدایی فیلم متذکر می­ شود.

اثری به شدت تلخ که البته از بازی­ های روان و یکدستی برخوردار است و کارگردان فیلم اولی آن به خوبی توانسته مخاطب را در 90 دقیقه بر روی صندلی سینما بنشاند.

فیلم سینمایی علفزار در فُرم سینمایی خود به عنوان اثری قابل قبول و تکنیکی ظاهر می ­شود که کارگردان آن به درستی جایگاه دوربین را فهمیده و می­داند دوربین دقیقا چه کارکردی دارد و متوجه دوربین به مثابه یک مخاطب و ناظر شده است.

اثری که این همه دقت و تلاش فنی را در جهت ترسیم فلاکت مطلق انسان ایرانی بکارگرفته و در این مسیر از همان ابتدا مخاطب را با شروع تکان دهنده خود به نوعی گیج نموده و مات در هضم تماشای صحنه­ای فجیع از اصابت تیر هوایی مامور جوان به یک پسربچه شش ساله و تصویرسازی از کیفیت پرت شدن او از بالای پشت بام خانه و جان دادن این کودک در وسط کوچه می­ سازد.