ما به این نوع شادی سخت نیازمندیم

فرهنگ ملی و دینی ما در اصل فرهنگ شاد زندگی بوده اند.

در مسیر افول و انحطاط تمدنی اما تبدیل به فرهنگ عزا و حرمان و ارزش های منفی گشته اند.

- به گزارش سایت قطره و به نقل ازایسنا و به نقل از خبرآنلاین، احسان شریعتی در یادداشتی نوشت: مرا عهدیست با شادی که شادی آن من باشد (مولانا) روزهای نخست سال شاید شادترین روزهای آن باشد.

همه چیز گویی از نو آغاز می شود.

همه همدیگر را از نو بازمی شناسند و این شادی از یک خوشحالی ساده (لذت آنی ناشی از رفع نیازی مقطعی) عمیق تر، آگاهانه تر و پویاتر است.

این شادی که درجاتی دارد، به هر حال موقت است و مانند رضایت ناشی از حالات ثابتی چون خوشبختی یا رفاه، مستمر و تمام نیست اما اهمیت این شادی در نسبت و هماهنگی او با طبیعت یا واقعیت هستی و احساسی واقعی است و نه از عواطف و تأثرات روانی - ذهنی و نسبی صرف (خواه از نوع لذت های آنی و خواه رضایت دائم).

شادی این روزها نیز البته نه متناسب با اخبار بد جنگ و کشتار در دنیا یا گرانی و .

بلکه برخاسته از تطابق و تعامل با نظم و ضرب آهنگ هستی و طبیعت است.

ما به این نوع شادی و نشاط و سرور در زندگی و در مبارزه با موانع آزادی و عدالت و رشد و تعالی، سخت نیازمندیم.

فرهنگ ملی و دینی ما در اصل فرهنگ شاد زندگی بوده اند.