دمی با استاد آسمانی قلم

صحیفه زندگی اش سطر به سطر مرقومه ای بود از قلم و قلم تراش و قلمدان، لیقه و دوات با سرانگشتانی سحرآمیز که هر دم راز هستی را بر ورقی می لغزاند و صریر قلم بر کاغذ وجودش اوج می گرفت و لحظه پایان کلمات فرود می آمد.

- خبرگزاری فارس همدان- سولماز عنایتی؛ صحیفه زندگی اش سطر به سطر مرقومه ای بود از قلم و قلم تراش و قلمدان، لیقه و دوات با سرانگشتانی سحرآمیز که هر دم راز هستی را بر ورقی می لغزاند و صریر قلم بر کاغذ وجودش اوج می گرفت و لحظه پایان کلمات فرود می آمد.

شیفته رسم الخط و آداب مشق بود، چنان شوریده که از بند دنیا رها شده و دل در گرو این کِلک خیال انگیز داشت.

از جنس معجزه قلم می زد، دم به دم معجزه الهی را کتابت می کرد و کماکان به دنبال رویای صادقه ای می رفت تا معجزه را در حق معجزه تمام کند.

مهمترین حادثه عمرش نگارش خط و رسم با رنگ و لعاب بی مثال بود، نیاز هر روزش در کوچه پس کوچه های دل چرخش قلم بر کاغذ تحریر و عشقبازی و زر کردن خاک بود.

مرتضی شعبانی بیش از 50 و خرده ای سال دستانی آغشته به دوات داشت و لحظه ای انگشتانش بی قلم نماند گویی راز خلقتش مصور کردن بهترین کلمات دنیا بود، آری.

پا به جهان هستی گذاشت تا ورقه ها بی نصیب از بی بدیل ترین نقوش نمانند و به حرمت دستان رازآلودش صاحب عزت شوند.