افزایش سکونتگاه های غیررسمی کشور/حاشیه نشینی و تبعات آن

پژوهشگر آسیب های اجتماعی جهاد دانشگاهی تهران در یادداشتی ضمن تعریف سکونتگاه های غیررسمی و تبعات آن،آماری از رشد این سکونتگاه های غیررسمی ارائه کرد.

- به گزارش سایت قطره و به نقل ازخبرگزاری مهر ، شهین رعنایی پژوهشگر آسیب های اجتماعی جهاد دانشگاهی تهران در یادداشتی اظهارداشت: بر پایه سند توانمندسازی سکونتگاه های غیررسمی مصوب سال 1382، اصطلاح سکونتگاه های غیررسمی جایگزین حاشیه نشینی شد.

بنابراین، در متن به جای حاشیه نشینی، اصطلاح سکونتگاه های غیررسمی به کار رفته است.

سکونتگاه های غیررسمی بدون ضابطه در درون یا بیرون محدوده شهر به صورت شتابزده و مخفیانه ایجاد می شوند.

این خانه ها دچار ضعف بنا و ریزدانگی نیز هستند.

این سکونتگاه ها فاقد زیرساخت ها و خدمات شهری بوده یا در دسترسی به آن ها محدودیت وجود دارد.

شیوه تملک در این مناطق عموماً غیررسمی و تراکم جمعیت در آن ها بالا است.

آمارهای ستاد ملی بازآفرینی شهری نشان می دهد که جمعیت سکونتگاه های غیررسمی کشور روندی افزایشی دارد.

به این ترتیب که از سال 1390 تا سال 1398 از 10 میلیون نفر جمعیت حدوداً به 12 میلیون و نیم نفر رسیده است.

لذا طی 8 سال، جمعیت این مناطق به میزان 24 درصد رشد داشته است.

طبق داده های این ستاد، در حال حاضر تعداد 1100 محله سکونتگاه غیررسمی شناسایی و به طور رسمی اعلام شده است.