اتفاق تلخ برای تیم ملی در هواپیما/ نگاه کنایه آمیز لهستانی ها به آسمان خراش های ایران

تقریبا همزمان با لهستانی ها از هتل ناگویا به سمت اوزاکا حرکت کردیم.

قرار بود لهستانی ها به دبی بروند و بعد برای هفته دوم لیگ ملت ها عازم هلند شوند.

- در نگاه همه بچه ها این جمله دیده می شد که ای کاش ما هم از این مزیت ساده برخوردار بودیم و تا تهران می خوابیدیم.

بازیکنان و تیمی که از کنار رقبای خود به سمت عقب هواپیما حرکت می کردند تا در همان پروازی که لهستان با بیزنس به دبی می رود آن ها در یک فضای کوچک که پا هم در آن جا نمی شود، این سفر 10 ساعته را پشت سر بگذارند.

حالا نگاه کنایه آمیز لهستانی ها و پچ پچ آن ها که احتمالا با خودشان می گفتند چطور بازیکنان ایران این سفر طولانی را با اکونومی پشت سر می گذارند را هم به این شرایط اضافه کنید.

  هر چه که بود این سفر هم تمام شد و تیم ملی والیبال بعد از 10 ساعت زجرآور در هواپیما به دبی رسید.

اما آیا وقتش نرسیده که فکری به حال این مشکل پیش پا افتاده اما مهم کنیم.

بارها از طریق فدراسیون والیبال پیگیر این موضوع شده ایم اما با بودجه در نظر گرفته شده، آن ها در حد همین تدارکات نیز پول کم می آوردند.

  از طرف دیگر به نظر می رسد که وزارت ورزش هم بیشتر از این نمی تواند به والیبال کمک کند و برای حل مشکلات این چنینی والیبال پر طرفدار نیاز به نگاه و توجه نهادهای بالاتر وجود دارد.