گپ و گفتی با آخرین بازمانده نمدمالی کرمانشاه

به همان آدرسی که داده بود رفتیم.

انتهای بازار چال حسن خان، چند مغازه مانده به مسجد هاشمی.

- کمی پایین تر از چهار راه رشیدی، گذری قدیمی با معماری تاریخی چشممان را می گیرد و همین نشانه می گوید که راه را درست آمده ایم و اکنون در قلب تاریخ شهر کرمانشاه ایستاده ایم.

از گذر تاریخی که آجرهایش نشان می داد چندسالی بیشتر نیست که مرمت شده، عبور می کنیم و وارد کوچه ای باریک و بی انتها می شویم.

سمت راستمان در سبز رنگ مسجد هاشمی خودنمایی می کند و ردیف مغازه هایی که همگی شان جز تک و توکی بسته اند.

چند مغازه که از مسجد هاشمی دور می شویم به مغازه ای می رسیم که یک لنگه درش باز است، تابلوی بزرگ حلبی مانندی بدون هیچ نقش و نگاری بالای در مغازه جا خوش کرده و از ظاهرش حدس می زنم که این همانی است که دنبالش می گردیم.

جلوی مغازه، چرخِ جلویی یک موتور را می بینم که بدنه اش را با پارچه ای از گل های صورتی با برگ های قهوه ای کمرنگ پوشانده اند و کمی آنطرف تر پیرمردی روی صندلی چهار پایه ای نشسته و با وجود اینکه پرنده ای در کوچه پر نمی زد، ماسک روی صورتش جلب توجه می کند.

جلو رفتم و از او سراغ مغازه مهرعلی نجفیان را گرفتم و پیش از آنکه بخواهد دستش را بلند کند و به ما بفهماند که مغازه اش همین جاست صدایی بلند از پشت سر گفت: مهرعلی نجفیان خودم هستم، بروید داخل مغازه تا ب�