مبارک نام امام علی علیه السلام بر بناهای تاریخی اصفهان

سدیدالدین عوفی در جوامع الحکایات می نویسد: روزی اَحنَفِ قِیس نزدیک معاویه درآمد و هر کس در باب امیرالمؤمنین علی (ع) سخنی می گفت.

احنف خاموش گشت و نشست و هیچ نگفت.

معاویه گفت: ای احنف! چرا سخنی نمی گویی؟!.

احنف گفت: چه گویم!، اگر راست بگویم از تو ترسم و اگر دروغ بگویم از خدای تعالی ترسم، پس در این مقام، سکوت بهتر است! .

گفتن و نوشتن از امیرالمؤمنین علی (ع) بسیار دشوار است.

از این رو، هنرمندان از سر ارادت به آن بزرگوار، همیشه کوشش کرده اند تا در حد توان، اثری شایسته از خود به یادگار بگذارند.

طرح ها، نقاشی ها، تصویرسازی ها و کتاب آرایی ها، سازه های چیره دستانه از فلز و چوب و شیشه و نخ و پارچه، ساختارها و آرایش بناها به فنون نفیس آجرکاری و کاشی کاری و گچ بری، همه و همه، نشانی از نشان مولای موتقیان علی (ع) بر خود گرفته که چکیده دست هنرمندان است و ارادت ایشان به آن مقام عالی.

در بالای اتاق، زیر آینه ها و دسته گل نقاشی، حدیث نبوی اَنا مَدینَه العِلم وَ علی بابَها به خط مرحوم هما کتیبه شده است و روبه روی آن هم در سمت پایین، گلدان آینه کاری منقش بسیار عالی و این بیت مولانا: از علی آموز اخلاص عمل / شیر حق را دان منزه از دغل به خط مرحوم طرب کتیبه شده است.