از دل گهواره تا پای منبر

کوثر قیصری صبح نخستین جمعه محرم است.

مسیر حسینیه عاشقان ثارالله انگار که مسیر پادگان سربازان امام زمان (عج) می شود.

سربازهای کوچکی که با عبای سبز و سربند ( یا علی اصغر ) در آغوش مادران شان وارد حسینیه می شوند.

  سه نفری به این همایش دعوت شده اند کربلایی میرزایی و همسرش، سال نخستی است که سه نفری به این همایش دعوت شده اند.

پدر حالا با دست های خودش دختر کوچولو را در گهواره می گذارد و میکروفون را دستش می گیرد تا به یاد دل بی قرار مادر دشت کربلا، لالایی بخواند.

از ماجرای دو معجزه در یک خانواده می گوید: نذر پدرم بود.

آن سال ها سرخک و سرخچه امان پدر و مادرها را بریده بود.

مثل حالا هم که خبری از طرح واکسیناسیون و هر روستا یک مرکز بهداشت نبود.

  نذر پدرم را اجابت می کنم همین نذر و نیازها و دخیل بستن ها می شد تنها راه دوا و درمان بچه ها.

کربلایی مهدی میرزایی، مداح 46 ساله قائمشهری ادامه می دهد: شبی که از شدت تب نفسم ایستاد، پدرم مرا پای منبر امام حسین (ع) برد، نذر کرد که اگر زنده بمانم تا عمر دارم این نفس برای حضرت و برادرش بیاید و برود و بخواند، حالا سی واندی سال می گذرد که نذر پدرم را اجابت می کنم، پای همین منبر.