ریخت و پاش زوج پزشک برای دست گیری از مردم

من بعد از پدرم خوش شانس ترین عاقد شهر بودم که قرار بود خطبه عقد خانم و آقای دکتری را بخوانم که قرار است دست انسان های زیادی را بگیرند و هر چند کم اما من هم در این مسیر پُرنور سهمی داشتم.

- خبرگزاری فارس چهارمحال و بختیاری؛ خسته از درگیری ها و بگومگوهای روز گذشته با چشمان بسته به صندلی تکیه داده بودم انگار خواب شبانه نیز نتوانسته بود رخت خستگی را از تنم دربیاورد خیال تعطیل کردن امروز دفتر را بارها از ذهنم گذراندم اما نمی توانستم، به مردم قول داده بودم.

خانم جعفرزاده منشی دفتر هم چند روزی به دلیل بیماری مادرش به مرخصی رفته بود و همه کارها به دوش خودم افتاده بود گاهی به این فکر می کنم کاش عطای شغل پدری را به لقایش بخشیده بودم.

همه خواهرها و برادرهایم به دنبال تحقق آروزهای خود رفته بودند اما من از همان ابتدا به دلیل علاقه شدید به پدرم، وردست او شدم حتی تحصیلات دانشگاهیم نیز مطابق میل او بود، قبل از رفتن تنها وصیتش به من این بود که درب این دفتر بسته نماند، همیشه به من می گفت گاهی یک اتفاق هر چند کوچک مسیرت را خواهد ساخت بارها از آن روزهای خوش خودش می گفت از آن خنده ها و شادی ها، خطبه عقد خیلی از آدم های سرشناس شهر در این دفتر و توسط پدرم خوانده شده بود برخی را نیز پدرم به خانه هایشان می رفت و خطبه را همان جا جاری می کرد.