فیدل کاسترو ؛ مردی که یک عمر شعار داد و یک ملت را فقیر کرد (+فیلم)

اگر دست کاسترو در پایان عمر پر بود، به جای تفاخر به ثابت قدمی اش، به رفاه و آزادی و عدالتی که برای مردم کوبا به ارمغان آورده بود افتخار می کرد.

-   یک مشت شورشی، که می خواهند نظم جهان را به هم بزنند و جهانی تازه درست کنند، و افتخارشان مبارزه چریکی است، عجیب نیست که رهبرشان هم غول پیکری باشد که کاملا به چشم می آید.

به چشم آمدن و دیده شدن، برای کاسترو بسیار مهم بود.

به همین دلیل وقتی که در دانشگاه هاوانا در رشته حقوق درس می خواند، با خودروی گران قیمتش در اطراف دانشگاه مانور می داد.

امکانی که بسیاری از دانشجویان فاقد آن بودند.

و یا کاسترو برخلاف سایر دانشجویان همیشه لباس سیاه می پوشید تا متمایز از دیگران باشد.

برخی از کسانی که به روانشناسی کاسترو پرداخته اند، احتمال می دهند کمونیسم و انقلابی گری و مبارزه با آمریکا و دفاع از فقرا و گرسنگان ، چیزی جز ابزارهای جلب توجه برای فیدل کاستر نبودند.

یعنی اگر مسیر زندگی اش تصادفا جور دیگری پیش می رفت، کاسترو با چیزهای دیگری میل عمیقش به جلب توجه و کسب قدرت را ارضا می کرد.

مثلا در پایان دوران دبیرستانش، کاسترو می خواست به آمریکا برود و در لیگ NBA ستاره بسکتبال آمریکا شود.

ولی وقتی فهمید استعداد چندانی در بسکتبال ندارد، قید رفتن به آمریکا را زد.