اشک های دلتنگی در آخرین دعای کمیل/ خدایا ما را دست خالی برنگردان

دست هایشان به آسمان و اشک هایشان رو زمین است؛ دعایشان عاقبت به خیری و نگرانی شان یک چیز است؛ «خدایا ما را دست خالی برنگردان».

- دست هایشان به آسمان و اشک هایشان رو زمین است؛ دعایشان عاقبت به خیری و نگرانی شان یک چیز است؛ خدایا ما را دست خالی برنگردان .

به گزارش سایت قطره و به نقل ازخبرنگار مهر ، لحظات دلتنگی آغاز شده اما نمی خواهد باور کند.

زیر لب با خودش زمزمه می کند که هنوز مدینه هستم و می توانم دل سیر زیارت کنم.

اما مرور این حرف ها هم دل بی قرارش را آرام نمی کند.

می داند لحظات دلتنگی نزدیک است.

لحظاتی که باید با خاطرات عرفات و منا و مدینه بغض کند و اشک بریزد.

مداح که می گوید این آخرین دعای کمیل است و شاید دیگر مدینه را نبینید بغض راه گلویش را می بندد، نفسش به شماره می افتد و توان حرف زدن را از دست می دهد.

دست هایش را رو به آسمان می گیرد و زیر لب می گوید: خدا نکند ؛ اما ته دلش می داند شاید دیگر فرصتی برای حضور در مکه و مدینه نباشد.

چادرش را که روی صورتش می کشد بغضش می ترکد، صدای گریه اش فضای سالن را پر می کند، به پهنای صورت اشک می ریزد و زیر لب ناله می کند: الهی و ربی من لی غیرک .

دست به دامان خدا می شود که دوباره روزی اش کند.

دوباره مسجدالحرام و منا و عرفات را ببیند و دوباره در مسجدالنبی بایستد و یک چشمش به بارگاه منور پیامبر باشد و یک چشمش به قبرستان بقیع.