تهران ، نماد عشق می خواهد/ دیدار با بانوی سرخ پوش

بانوی سرخ پوش را دیدم.

دُرست چهل سال پس از اینکه برای همیشه در نزدیکی ضلع شمال شرقی میدان فردوسی گم شد ، همانجایی که هر روز ساعت ها منتظر می ماند.

- بانوی سرخ پوش نماد عشق تهران شده بود، بی آنکه خود بخواهد یا حتی خود بداند.

  عصر ایران؛ فرشاد قوشچی - بانوی سرخ پوش را دیدم.

دُرست چهل سال پس از اینکه برای همیشه در نزدیکی ضلع شمال شرقی میدان فردوسی گم شد ، همانجایی که هر روز ساعت ها منتظر می ماند.

بانوی سرخ پوش نماد عشق تهران شده بود، بی آنکه خود بخواهد یا حتی خود بداند.

سالیان سال در جایی مشخص می ایستاد و طرز نگاهش به این می مانست که لحظه ای دیگر کسی او را در آغوش می گیرد، به همان شدت چشم انتظار.

 مردم تهران برای او افسانه ای زیبا ساخته بودند، اینکه در میدان فردوسی قراری با محبوبش گذاشته و باید سراسر سرخ بپوشد تا مَردش او را در میان انبوه جمعیت بیابد و سوار بر اسب سفید آرزوهایش از شهر برُباید.

 به هر دلیلی مرد بر سر قرار حاضر نمی شود و بر عهدش استوار نمی ماند.

ولی بانوی سرخ پوش قریب سی سال هر روز در سرما و گرما همان جا به انتظار نشسته است.

    حتی روزی دکتر غلامحسین ساعدی، نویسنده پُرآوازه ایران او را بسیار بیمار و تب دار می بیند و به اجبار سوار بر تاکسی کرده به درمانگاهی می برد که شاید التیام یابد، بانوی سرخ پوش سخت بی قراری کرده و می