علی اصغر دیگر تشنه نمی ماند

بغض عسل ترکید.

یک همدرد پیدا کرده بود.

زیر لب با رباب زمزمه کرد: « تو هم مثل منی خانم جان.

فقط تو می فهمی ناامید شدن مادر یعنی چی.

تو میدونی یه مادر چی میکشه وقتی شیر داشته باشه و بچه توی بغلش نباشه.

- گروه زندگی؛ لعیا بغدادی:صدای کشیده شدن پرده ها که آمد، نور خورشید مستقیم به صورتش تابید.

چشمانش را به سختی باز کرد.

علی گفت: عسل خانم، رفتم اول صبح برات نون تازه گرفتم.

همسایه هم برات آش نذری آورده که دیروز هوس کرده بودی.

پاشو دیگه مامان خانم! همین پارسال بود که بعد از سال ها درمان، تمام آزمایش هایش را پاره کرده و با خودش عهد کرد دیگر سراغ هیچ دکتری نرود ولی دقیقا زمانی که کاملا نا امید شده بود باردار شد و حالا فقط چند روز مانده تا حلما خانم به دنیا بیاید.

صدای علی از آشپزخانه بلند شد: عسل خانم بجنب آش سرد شد.

از جایش بلند شد.

رفت به طرف دستشویی.

آب سرد را مشت مشت به صورتش زد تا خواب از سرش بپرد.

صدای علی می آمد که با صدای بلند می خواند: دختر یکی یه دونس دختر عزیز خونس ،ناز و قشنگه بابا دختر پر بهونه س.

 با ذوق در دستشویی را باز کرد.

رفت به سمت آشپزخانه هنوز قدم اول را برنداشته بود که یک دفعه دمپایی ا­ش گیر کرد به گوشه فرش ، نتوانست خودش را کنترل کند سکندری خورد و روی زمین، پهن شد.