امروز با حافظ : صبا وقت سحر بویی ز زلف یار می آورد

دل شوریده ما را به بو در کار می آورد من آن شکل صنوبر را ز باغ دیده برکندمکه هر گل کز غمش بشکفت محنت بار می آورد فروغ ماه می دیدم ز بام قصر او روشنکه رو از شرم آن خورشید در دیوار می آورد ز بیم غارت عشقش دل پرخون رها کردمولی می ریخت خون و ره بدان هنجار می آورد به قول مطرب و ساقی برون رفتم گه و بی گهکز آن راه گران قاصد خبر دشوار می آورد سراسر بخشش جانان طریق لطف و احسان بوداگر تسبیح می فرمود اگر زنار می آورد عفاالله چین ابرویش اگر چه ناتوانم کردبه عشوه هم پیامی بر سر بیمار می آورد عجب می داشتم دیشب ز حافظ جام و پیمانه