آن چه از شاپور جورکش می ماند

سیروس نوذری معتقد است، آن چه از میراث و تلاش های شاپور جورکش باقی خواهد ماند نه شعر او، بلکه مقالات و کتاب های باارزش او در زمینه فرهنگ و هنر ایران است.

- این شاعر و منتقد ادبی در پی درگذشت شاپور جورکش در گفت وگو با ایسنا، اظهار کرد: من و جورکش در اوایل دهه 1360 ارتباط بسیار نزدیکی داشتیم و همسایه دیوار به دیوار بودیم، رفیق و همراه؛ اما در سال های اخیر به دلیل وضعیت روحی و جسمی که شاپور داشت، ارتباط ما کم شده بود، نه تنها با من که با همه دوستانش.

یک قسم انزوا را به خود تحمیل کرده بود و از دیدارها طفره می رفت.

اما به هر حال دوستی و مهر بر یک عهد و یک میثاق بود .

ما به او مشتاق اما از او دور بودیم.

اکنون تلاش می کنم تا حرف هایم تحت تأثیر دوستی مان قرار نگیرد و با بی طرفی به کارنامه او نظر کنم.

او با اشاره به این که جورکش فعالیت هنری خود را از تئاتر آغاز کرده بود و آن را به طور جدی دنبال می کرد، گفت: ازآن جایی که تئاتر مبنای یونانی دارد، او با خواندن تراژدی ها و مطالعات وسیعی که داشت، با اسطوره های یونان و روم به خوبی آشنا شده بود، و تا پایان عمر ذهنش سرشار از مفاهیمی از این دست بود.

نوذری افزود: بعد از انقلاب با وضعیتی که فعالیت های تئاتری پیدا کرد، او هم به نوعی تئاتر را کنار گذاشت؛ این اقدام او آگاهانه نبود، بلکه شرایط به گونه ای پیش رفت