قله آهنین «دنا» بر دامن خلیج فارس/ «وقتی ماموریت بودم، یتیم شدم!»

«وقتی خبر فوت پدرم را شنیدم، تنها چیزی که باعث شد ادامه بدهم تشویق های خودش بود».

روی ناو دنا که مثل کوهی آهنین است، دل هایمان نرم می شود و گریه می کنیم؛ - وقتی خبر فوت پدرم را شنیدم، تنها چیزی که باعث شد ادامه بدهم تشویق های خودش بود .

روی ناو دنا که مثل کوهی آهنین است، دل هایمان نرم می شود و گریه می کنیم؛ می گوید: سربلندش کردم؛ همین بس است! خبرگزاری مهر ؛ گروه مجله – جواد شیخ الاسلامی: یک گوشه از ناوشکن تمام ایرانی دِنا ایستاده و توی حال خودش است و انگار بغض دارد.

از دور مشخص نیست که قطره های اشک روی صورتش سُر می خورند، یا قطرات عرق از گرمای 35 درجه و هوای شرجی بندرعباس؟ نزدیکش می شوم.

هنوز شروع به صحبت نکرده ام که با کناره دست و پنهانی، اشک هایش را از صورت و چشم هایش پاک می کند.

محسن شریفی از پرسنل ناوگروه 86 نیروی دریایی ارتش جمهوری اسلامی ایران، در غروب دل انگیز و سرخ خلیج فارس، به یاد مادر و پدرش افتاده که هر دویشان را در عرض چهل روز از دست داده است؛ در روزهایی که تازه مأموریت سفر چند ماهه اش به دور دنیا را آغاز کرده بود… هر دو ساخت ایران ؛ اما این کجا و آن کجا! با یک پراید خودم را به فرودگاه می رسانم که در چله تابستان زور موتورش به کولر نمی رسد.