روایتی از روزهای تیره و تار تعطیلی روضه های اصفهان در زمان رضاخان

به گزارش سایت قطره و به نقل ازخبرگزاری فارس از اصفهان، این روزها در هر ساعتی گوشه و کنار شهر، خیمه عزای حسین(ع) برپا شده، بزرگی و کوچکی روضه مهم نیست، همین که به یاد حسین(ع) و یارانش از خانه ها و هیات های شهر، صدای روضه می آید، جای شکر دارد، چراکه سال 1314، رضاخان علاوه بر ممنوعیت حجاب، روضه را هم ممنوع کرد و نگذاشت هیچ روضه ای برپا شود.

6 سال مردم پنهانی روضه گرفتند، 6 سال جلوی دهان شان را گرفتند و بی صدا گریستند تا صدای گریه بر امام شان را پاسبان های رضاخان نشنوند، 6 سال خانه هایشان را به هم راه دادند تا پاسبان ها متوجه روضه رفتن شان نشوند.

مردم سال ها خون جگر خوردند ولی عزای حسین(ع) سر جایش بود، نرگس لقمانیان و فائزه دره گزنی، نویسندگان کتاب های خانه تاب و ننگ سالی ، این خاطرات را خوب به یاد می آورند.

آن ها خاطرات شفاهی مردم اصفهان از زیست در سال 1314 تا 1320 را تدوین کردند.

مردمی که یا به چشم خود ممنوعیت روضه رضاخانی را دیده بودند یا با نقل از یک یا چند واسطه آن وقایع را شنیده بودند.

حسینیه هنر اصفهان پروژه ای تحت عنوان کشف حجاب را چند سال پیش شروع کرد.

در این پروژه قبل از مصاحبه تاریخ شفاهی با سوژه ها، محققان پژوهش گسترده ای انجام دادند و از حدود سی جلد کتاب فیش برداری شد، پژوهش در 22 مقاله، 69 سایت و اخبار و اطلاعات سال های حکومت رضاخان از دیگر پژوهش های م