روضه صامت ناشنوایان در همهمه شور حسینی

خبرگزاری فارس -همدان، سولماز عنایتی: چشم در چشم است این قرار؛ یک سرش چشم من و سر دیگرش چشم هایی که عهده دار حواس چندگانه اند و راز برملا می سازند از هر دستی که بخواهی، دمی راز دل می گویند و دیگر لحظه ای صوتی رازآلود از میان مردمک خیره شده به سویت روانه می کنند.

هر چه هست بازی گم شدن در چشم هاست و من مهمان ناخوانده این بازی؛ مهمانی که از اصول تلاقی چشم ها سر در نمی آورد و به زبان چشم ها وارد نیست اما خودم را از تک و تا نمی اندازم و باب صحبت را با همان چشم ها باز می کنم.

چشم هایی که از خیال واژه ها می گویند و با خیال واژه ها سوداها سر می دهند؛ بیشتر از چشم، سکوت و لب خوانی است و صراطی که از دلشان برمی آید و به دل می نشیند.

جمعِ چشم و دل و زیرنویس نگاه ها میانشان جمع است و سِر کلام شان از دل می گذرد و از چشم خوانده می شود و به همان صراط می رسد، صراطی از جنس راه حسین و طفل شش ماهه اش، چشم هایشان یکسره میان همان مسیر تاب می خورد و پلک هایشان یک دم میان صراط حسین باز و بسته می شود.

از قراری در خانه ناشنوایان می گویم، قراری که چشم در چشم و مصاحبه ای که دلیست؛ قدم و قلمی که من بازیگردانش نیستم بلکه چشم و دل می چرخاند قصه این قرار را.

دل می پرسد و دل می گوید و چشم ها خریدار حال دل اند تا جایی که چشم و دل من هم وارد گود بازی چشم ها شد و دست و پا شکسته از