گفت وگو با آزاده نیشابوری به مناسبت سالروز تجلیل از اسرا و مفقودان

آزادگان گوهرهای گرانقدری هستند که قدر دانستن آن ها امتداد روحیه جهاد، ایستادگی و استقامت است.

به بهانه روز تجلیل از اسرا و مفقودان به دیدار غلامحسین فخریان اسیر دیروز، - خبرگزاری فارس_ نیشابور_ فاطمه قاسمی؛ امروز به مناسبت روز تجلیل از اسرا و مفقودان به دیدار غلامحسین فخریان اسیر دیروز، آزاده و وکیل دعاوی امروز می روم.

ساعت قرارمان 5 عصر است اما بعد از گذشت سه ربع ساعت هنوز منشی اجازه ورود به اتاق آقای وکیل را به من نداده، کلافه و بی حوصله برای چندمین مرتبه نگاه پرسشگرم را به منشی می اندازم.

منشی هم مثل هر بار بی اعتنا سرش را گرم تلفن همراهش می کند.

خسته از انتظار، طول و عرض اتاق را قدم می زنم که درب اتاق وکیل باز می شود و زوجی از آن بیرون می آیند.

چیزی به ساعت 6 نمانده منتظر اجازه ورود نمی مانم و مستقیم وارد اتاق آقای وکیل می شوم.

غلامحسین فخریان بعد از عذرخواهی بابت معطلی و انتظارم می پرسد: چای میل دارید یا شربت! می گوید: زیاد طول نمی کشد، الان می روم سر اصل مطلب؛ اسفند سال 1362 بود که در عملیات خیبر جبهه اَلقرنه اسیر شدم اَلقرنه یکی از شهرهای مرزی عراق است که من به همراه 200 نفر از رزمندگان در این شهر اسیر شدم 6 سال و نیم در اردوگاه موصل 2، اسیر بودم و در 28 مرداد ماه سال 69 به همراه بقیه آزادگان به وطن برگشتم.