ادای احترام شهروند خرمشهری به ناجیان شهرش

در اولین لحظه ملاقات می خواست دست های امیرْ زمانی را ببوسد که با ممانعت این خلبان کهنه کار جنگ روبرو شد و در حالی که بغض کرده بود، گفت: اگر شما نبودید شهر ما آزاد نمی شد.

- کار کرده صحبت کند.

بعد از آن که خودم را معرفی کردم، او هم خود را معرفی کرد؛ این که متولد سال 1359 است و بعد از خواندن گفتگوها و گزارش ها، حال روحی عجیبی درباره قهرمان های گمنام جنگ پیدا کرده است.

آقایی که آن طرف خط بود، گفت در کار تجهیزات الکترونیکی بیمارستانی است و می خواهد برای ادای احترام به ناجیان خرمشهر به تهران بیاید.

متوجه منظورش درباره ناجیان خرمشهر بودم.

می خواست درباره پرواز اسطوره ای و عجیب و غریب روز هفدهم ادیبهشت 1361 صحبت کند که محمود اسکندری و اکبر زمانی در یک فروند فانتوم F4 پل شناور نیروهای بعثی روی رودخانه اردوندرود را منهدم کرده و باعث محاصره 19 هزار سرباز عراقی در خرمشهر شدند.

یکی از آخرین میخ های تابوت نیروهای متجاوز در خرمشهر که باعث شد بسیاری از آن ها به اسارت دربیایند و تعدادی هم سعی کنند برای بازگشت به عراق، به اروند بزنند که خیلی از آن ها غرق شدند.

ایمان آلبوعلی بنا بود با هواپیما به تهران بیاید و من هم دیدارش با امیر خلبان اکبر زمانی را هماهنگ کنم تا این قهرمان جنگ را از نزدیک ببیند و هدیه یا به قول خودش سوغاتی هایش را به آقای زمانی بده�