مصرف آب کم تر به یاد تشنگان کربلا

مگر می شود نام سقا را شنید و به یاد جوانمرد کربلا بی قرار نشد، مگر می شود در روزهایی که خورشید نیزه های داغ بر پیکر زمین می زند، آب را تا نزدیکی لب های عطشان برد و نام تشنگان کربلا را نبرد، - ایسنا/آذربایجان شرقی مگر می شود نام سقا را شنید و به یاد جوانمرد کربلا بی قرار نشد، مگر می شود در روزهایی که خورشید نیزه های داغ بر پیکر زمین می زند، آب را تا نزدیکی لب های عطشان برد و نام تشنگان کربلا را نبرد، هر شنونده ای تنها یک بار با شنیدن ماجرای عطش وصف ناپذیر در واقعه عاشورا تعلل کرده و به ماجرای دلدادگی و تنشگی و نبود آب می اندیشد.

عطش راستی چه واژه ی بی رحم و دردناکی، آیا تا به حال به تشنگی بی پایان فکر کرده ای؟ به آن لب های ترک خورده در التماس تنها یک قطره آب چه؟ وقتی شیر آب شرب را برای آب دادن به گل ها و شستن فرش و هزار کار نیاز به آب تا ته و بی هیچ پروایی می چرخانی، آیا به دشت کربلا و سیستان بی آب و ایران تشنه هم فکر می کنی؟ آب همان اولین کلمه ای که در مدرسه یاد می گیریم و آن را مایه ی حیات می دانیم، اما چرا ما که تمام زندگیمان با نام شهید کربلا گره خورده و داستان آب و تشنگی کربلاییان از همان کودکی تا پیرغلامی حسین (ع) صدها بار به گوشمان خورده و روحمان را چنگ زده، آب را تا قطره ی آخر، ارث پدریمان می دانیم و از هیچ تلاشی برای مصرف منابع