خوش نام ترین مرکب تاریخ/ اسبی که در خدمت صاحب خود، پر و بال گرفت

در روایات عاشورا نام اسبی به گوش می رسد که می گویند متعلق به پیامبر بوده و به خاطر شیهه های اثرگذارش «مرتجز» نام داشته و پس از خدمت به حسین(ع) «ذوالجناح» نام گرفته است؛ - در روایات عاشورا نام اسبی به گوش می رسد که می گویند متعلق به پیامبر بوده و به خاطر شیهه های اثرگذارش مرتجز نام داشته و پس از خدمت به حسین(ع) ذوالجناح نام گرفته است؛ یعنی صاحب دو بال وپر! خبرگزاری مهر ؛ گروه مجله – جواد شیخ الاسلامی: یکی می گفت: سال 80 عمویم فوت کرد، موقع تشییع او، اسبش چنان شیهه می کشید که همه را تحت تأثیر خود قرار داده بود.

تا مدت ها حزن و اندوه در چهره این اسب دیده می شد و برای از دست دادن صاحب خود ناراحت بود .

اسب حیوانی است که به وفاداری و نجابت معروف است، حیوانی که با سوار خود انس و الفت می گیرد، او را به خوبی می شناسد، به او وابسته می شود و احساساتش را می فهمد.

اقوام بسیاری، به ویژه در دور ایام که خبری از مرکب های آهنین امروزی نبود، جایگاه خاصی برای این حیوان قائل بوده اند.

ناصر خسرو شاعر فارسی زبان و ایرانی در اشعار خود می گوید: اگر اشتر و اسب و استر نباشد؛ کجا قهرمانی بود قهرمان را! ایرانیان از دیرباز و پیش از اسلام علاقه زیادی به این مرکب نجیب و وفادار داشته اند و در آیین ها و مراسم های مختلف خود از آن از استفاده می کردند.