وقتی امام رضا«ع» به عیادت خادمش آمد!

حساب و کتاب سال هایی که خانه را آب و جارو زده.

اتاق کوچک شان را مرتب کرده و دیگ غذا روی اجاق گذاشته.

آن وقت بچه هایش را فرستاده تا دنبال زائر بروند و چند روزی مهمان های امام رضا علیه السلام، - مهمان خانه شان باشند از دستش در رفته.

از همان سال های دور اتاق بزرگ تر و بهتر خانه همیشه سهم زائران بوده و سهم خودشان همان اتاق کوچک 12 متری گوشه خانه! معصومه خانم را می گویم.

زن سن و سال داری که این روزها هم از همسر بیمارش مراقبت می کند و هم پذیرای زائران است.

خانه کوچکی دارند اما دل هایشان بی انتها بزرگ است.

یک استکان چای می گذارد جلویم.

نقش لبخندش تمام چین و چروک های صورتش را پوشانده.

همسرش دیالیز می شود و بیمار است.

گوشه همان قالی 12 متری جایی برایش پهن کرده و استراحت می کند.

سن و سال دارند و واجب الحترام اما نمی شود مهمان خانه شان باشی و از این همه لطف و احترامی که دارند شرمنده نشوی.

از اتاق مجاورشان صدای زائران می آیند و حرف مان می رسد به روزهایی که در این خانه به روی زائران امام رضا علیه السلام باز شد.

معصومه خانم می گوید: همسرم خادم حرم امام رضاست.

چندین سال پیش ایام محرم در روزهای سرد زمستان زائرانی که برای عرض تسلیت به آقا آمده بودند، تا محل اسکان پیدا کنند یخ بندان و سرما و برف اذیت شان می کرد.