اگر به قله نزدیکیم پس چرا ما نمی بینیم؟

در گوشه و کنار می بینیم و می شنویم که برخی می گویند «اگر به قله نزدیکیم پس چرا ما نمی بینیم؟» باید پرسید آن روز که در دامنه بودیم درکی داشتید که حالا ندارید؟ - فارس پلاس؛ حجت الاسلام محمد صابر صادقی در یادداشتی نوشت: اگر از این بحث بگذریم که افق دید برخی در چه سطحی است و قله را در بقالی سرکوچه و هنگام خرید ماست و شیر جستجو می کنند.

با این حال کمتر دیدم که نسبت به نزدیکی قله تبیینی صورت بگیرد.

سعی می کنم یک وجه از وجوه نزدیکی به قله را تبیین کنم.

در حدود دهه 90، باور و نگرشی در داخل جامعه سیاسی و اقتصادی ایران شکل گرفت و به جامعه نیز سرایت کرد که اقتصاد ایران و مشکلات آن جز با برداشتن تحریم آمریکا و توافق با آنان حل نخواهد شد.

این ایده سراسر دهه نود را به خود اختصاص داد و به محک تجربه سپرده شد.

اما ایده مقابل آن نظریه ای بود که قائل بود اقتصاد ایران اگرچه متاثر از تحریم هاست اما درمان آن اولا به اشکالات درونی اقتصادی و فرهنگ غلط اقتصادی بازگشت دارد و ثانیا در طول زمان تحریم اثر خود را از دست خواهد داد و در تعامل با دنیای غیر آمریکایی می توان بر تحریم نیز فائق آمد.

اما این ایده در مقیاس دولت هیچ گاه تجربه نشد.

چون این ایده که عمدتا از سوی رهبری پشتیبانی می شد ایده ای بود که بسیار شجاعت می خواست.