راهپیمایی بزرگ اربعین و تمدن بزرگ اسلامی

اربعین رزمایش عالی برای خوب شدن و خوب تر شدن است، برای انسان شدن و برای آنکه برای دوران ظهور آماده تر شویم.

- فارس پلاس؛ تقی دژاکام  در یادداشتی نوشت: گذشـته: روضــه اربعین: آن موقع ها که کوچک بودم، حرفی و خبری از راهپیمایی اربعین نبود.

همه آنچه از اربعین امام حسین علیه السلام می دانستم از روضه های حاج آقا مجتبی تهرانی رضوان الله تعالی علیه بود که می خواند و بویژه ماجرای جابربن عبدالله انصاری که به همراه دوستش عطیه خودشان را به کربلا رسانده بودند.

جابر دیگر پیر و نابینا شده بود و به روایت عطیه - فرزند سعدبن جناده عوفی- وقتی به زمین کربلا رسید، در آب فرات غسل کرد و لباس تمیزی پوشید و با عطری که همراه داشت، خود را خوشبو کرد.

تا رسیدن به قبر سیدالشهدا(ع) ذکر خدا گفت و چون دستش را روی مزار مطهر گذاشتم، خود را روی قبر انداخت و بیهوش شد.

به روی صورتش آب پاشیدم و چون به هوش آمد، 3 بار با صدای بلند گفت: یا حسین! و چون جوابی نشنید، گفت: حبیبٌ لا یجیبُ حبیبَه؟ (دوستی که جواب دوستش را نمی دهد؟) بعد خودش جواب خود را داد و گفت: چگونه می توانی پاسخ بدهی، در حالی که رگ های گردنت بریده، خونت ریخته و سرت از بدن جدا شده است؟ و حاج آقا همراه جابر و لابد عطیه گریه می کرد.