پسربچه ای که از دست زائران ناراحت است!

اینجا هر موکب فارغ از هرچیز یک پایگاه خبرخوب است و نقل این خبرها از زیان مردم و به لهجه های مختلف ایرانی آدمی را سرشوق می آورد.

- گروه زندگی؛ زینب نادعلی: گوی سبقت ربودن را اصلا انگار برای اربعین گفتند و خادمانش، خادمانی که بارها شنیده ایم تمام دارایی شان را می گذارند برای خدمت به زائران.

بهترین ها را نه خرج خود و خانواده شان بلکه هدیه می کنند به زائران پیاده پای اباعبدالله.

قلک بچه هایشان، پس انداز زنان شان و دارایی زندگی شان وقف است.

وقف اباعبدالله اصلا اینجا هرکه حسین داشته باشد ثروتمند است زر و سیم و پول با چه کارشان آید.

آنچه می خوانید روایت هایی از زبان مردم است از مهمان نوازی عراقی ها.

  دارایی تمام سالش چیز قابلی نیست امسال با جانش به زائران خدمت می کند آفتاب حریف این عاشق نمی شود!   روایت اول:دارایی تمام سالش چیز قابلی نیست.

شاید امسال به اندازه ظرف خرمایی هم نتوانسته شریک باشد اما جان که دارد.

میان مسیر پیاده روی ایستاده.

یک تکه مقوا دست گرفته و زائران را باد می زند.

عرق از پیشانی اش سرازیر است.

آفتاب در میانه ظهر نشسته بر تن او و زائران اما عشق است که زیر این داغی آفتاب نگهش داشته.

سرخی گونه هایش، دست های بی رمقش، عرق پیشانی اش که صورت را احاطه کرده نشان از آن دارد که زیر این گرما چه می کشد اما دست از خدمت بر نمی دارد.