همنوا با «سلیمانی»، افسوس که جامانده منم!

خدا نکند عاشقی از کاروانی جا بماند! شاید شیعیان دیگر سرزمین های این کره خاکی داغ آن را از سه ساله حضرت ارباب به جانشان ریخته باشند اما برای کرمان و کرمانیان چیزی فراتر است.

- خبرگزاری فارس کرمان/آمنه شهریارپناه: از همان روزی که موسم عاشقی کلید خورد و پیاده روی اربعین آغاز شد، کرمان و کرمانیان نیز در تب وتب آن قرار گرفتند و موجی از عشق و اشتیاق وجودشان را لبریز کرد.

برخی کوله بارشان را جمع کردند، آماده شدند، دل به دریا زدند و به سمت کشتی نجات حرکت کردند، اما بسیاری هم جا ماندند! تصاویر مخابره شده از مشایه و حضور باشکوه شیعیان گرد مرقد آقای عاشوراییان دلِ تنگِ جاماندگان را تنگ تر کرد، تا جایی که همه وجودشان اشک شد و از حدقه چشمانشان بیرون زد.

خدا نکند عاشقی از کاروانی جا بماند! شاید شیعیان دیگر سرزمین های این کره خاکی داغ آن را از سه ساله حضرت ارباب به جانشان ریخته باشند اما برای کرمان و کرمانیان چیزی فراتر است.

آنها سالهای زیادی با فرزندی زندگی کرده بودند که داغ جاماندگی در دل داشت و از نرسیدن به قافله یارانش افسوس می خورد.

هنوز آن قطعه شعری که همیشه ورد زبان حاج قاسم بود در گوشمان زنگ می خورَد و چه بجاست که حالا ما هم آن را با همه وجودمان زمزمه کنیم: یاران همه رفتند، افسوس که جا مانده منم حسرتا این گل خارا، همه جا رانده منم پ�