ماجرای خادمان گمنام دهه هشتادی در کوچه های مشهد

کفش های این موکب عاقبت بخیر می شوند.

وقتی واکس می نشیند بر تن شان راه حرم امام رضا(ع) را پیش می گیرند و می روند می نشینند در کفشداری ها.

آن وقت یکی یکی برای آقا از آن نجواهایی می گویند که دست های خسته پسران دهه هشتادی در گوشش شان خوانده.

- گروه زندگی؛ زینب نادعلی: دهه هشتادی ها، این دهه هشتادی ها! چه قدر رهبر معظم انقلاب مان در وصف شان قشنگ می گوید که این دهه هشتادی ها انقلاب را به نتیجه می رسانند.

اصلا گویی در همان سال های اول انقلاب سیر می کنند با همان روحیات، لباس سربازی از تن درنیاوردند هنوز.

سربازهای جوان وطن اما این بار عزم جدی دارند که دنباله انقلاب را وصل کنند به ظهور حضرت مهدی عج .

اصلا مگر می شود جایی حرف از این نسل جهادگر و فعال نباشد.

اینجا هم در چند قدمی حرم مطهر امام رضا علیه السلام در ایام شهادت امام مهربانی ها موکب ساده شان حسابی زائر دارند.

  یک گوشه خیابان نشسته اند و چند مقوا جلویشان پهن کرده اند اما تو آنطور ببین که فرش دلشان را زیرپای زائر پهن کرده اند تا کفش های خسته و به خاک نشسته زائران را نونوار کنند و به زیارت بفرستند.

موکب شان جز چند واکس و فرچه و دل های عاشق چیز دیگری ندارد اما از آن موکب های خیابانی با صفاست که خیال می کنم  آدم ها به بهانه کفش هایشان می آیند تا چندخطی از مشق عشق به امام رضا (ع) از چشم هایشان �