تغافل ما یا انتقام نظام بین الملل؟

اکنون که کریدور های حمل و نقل شمال و جنوب , شرق و غرب ایران را محاصره و کشورمان را منزوی کرده اند آیا باید دست روی دست گذاشت و زانوی غم را در بغل گرفت یا با تلاش و اراده مضاعف راهکارهای اقتصادی دیگری را در عمل در ایران اجرا و عملی کرد ؟ - محمد حسین بنی اسدی، دیپلمات بازنشسته و کارشناس سیاست خارجی در یادداشتی برای جماران نوشت: اجلاس سران گروه 20 که اخیرا در دهلی نو برگزار شد و در حاشیه آن توافق کریدور هند، امارات، عربستان، اسراییل و اتحادیه اروپا به امضا رسید توجه جهانیان را به دور زدن ایران از این کریدورهای ترانزیتی جلب کرد.

برخی کریدور هند - اتحادیه اروپا را رقیبی در مقابل کریدور جاده کمربند چین قلمداد کردند.

از سوی دیگر کریدور فاو - بصره - ترکیه به اروپا در غرب ایران و همچنین کریدور کمربند - جاده چین تا گوادر پاکستان در شرق ایران را از جمله کریدورهایی که ایران را دور می زنند توصیف کردند.

حال این سوال پیش می آید که آیا دور زدن ایران در اثر تغافل و سهل انگاری و فرصت سوزی ما طی چند دهه گذشته رخ داده یا به روایتی دیگر انتقام نظام بین الملل از جمهوری اسلامی است؟ به یاد دارم در سال 1385 هندی ها طی گزارشی از عدم توجیه اقتصادی کریدور جنوب - شمال از طریق ایران به روسیه با توجه به اینکه ترانزیت کالا مستلزم چند بار بارگیری و تخلیه کالا د