چشم جهان خیره به چمشک/ سرای سه حیاته ایران ثبت جهانی شد

خشت به خشت و رج به رج آجرهای کاروانسراهای ایرانی حکایت از خستگی پیران پا خسته و در راه مانده ای دارد که از خوز و خوارزم تا جور و جاجرم و از ماوراءالنهر تا بین النهرین به منظور زیارت، - سیاحت و تجارت، سفر می کردند.

از زمانی که چاپارخانه های هخامنشی در ایران شکل گرفت تا هنگامی که اندیشه ی ساخت 999 کاروانسرا در ایران به ذهن شاه عباس صفوی خطور کرد، بیش از 20 قرن ایرانیان با اقامتگاه های بین راهی آشنا و مانوس بودند.

این اقامتگاه ها که در عصر صفوی با نام کاروانسرا شناخته می شود و شکوه معماری ایرانی - اسلامی را به تصویر می کشد در نوع خود گونه ای از معماری به شمار می رفت که صرفاً برای استراحت یا اقامت موقت مسافران یا کاروانیان احداث شده بود و بر اساس نوع اقلیم، پلان و مصالح آن متفاوت بود.

ورق به ورق تاریخ پرشکوه معماری ایران مملو است از بناهایی سترگ و عظیمی، که گذر زمان نه تنها از هیبت و هیمنه ی آنها نکاسته، بلکه هر چقدر سن و سال آنها بالاتر می رود، حیرت مهندسان جهان را در برابر پایداری و ایستایی خود برمی انگیزند.

وجود این آثار و تنوع در سبک و مدل های معماری سبب شده که مهرازان جهان در برابر عظمت این بناهای کم نظیر سر تعظیم فرود آورند.