ساختار اجتماعی ایران در عصر ساسانیان چگونه بود؟

  خسرو نوشیروان یا انوشیروان، بیست وسومین پادشاه ساسانی در بین 41 پادشاه این سلسله بود.

در مجموع اهالی موسیقی جایگاه در خوری در عصر ساسانیان داشتند و در دوران هفت پادشاه نیز رفعت جایگاه ویژه ای پیدا کردند.

- عامه مردم (روستاییان و استرپوشان و صنعت گران و شهریان)     در تاریخ بلعمی آمده است که استرپوشان به معنای کشت کاران و دهقانان است که در آن زمان اکثریت مردم ایران را تشکیل می دادند.

هر یک از طبقات چهارگانه فوق، به چند دسته تقسیم می شدند.

طبقه روحانیان شامل قضات (دادوران)، علمای دینی (مغان)، پس از مغان، موبدان و هیربدان و رده های زیرین تری بود.

  هر یک از این لایه های طبقه روحانیت، شغل و وظیفه ای داشت.

از دیگر شعب طبقه روحانیان، دستوران و معلمان بودند که این صنف اخیر را مغان می گفتند.

مغان را اندرزبران هم گفته اند.

مغان در مجموع روحانیان موعظه گری بودند که مردم را تعلیم می دادند و هدایت می کردند.

  اما طبقه نظامیان شامل دو صنف سوار و پیاده بود که هر کدام وظایفی داشتند.

اصناف گوناگون طبقه مستخدمین هم وظایف مختلفی داشتند.

منشیان، محاسبان، نویسندگان احکام محاکم، نویسندگان اجاره نامه ها و قراردادها، مورخان، پزشکان و منجمان جزو طبقه مستخدمان بودند.