آثار غافلگیرکننده از نقاش مشهور مستطیل های رنگی

شکی نیست که به محض شنیدن نام «مارک روتکو» ، تصاویری از بوم های بزرگ و انتزاعی این هنرمند در ذهن تداعی می شود.

«روتکو» نزدیک به دو دهه چنین آثار هنری را خلق می کرد، - رامبرانت تنها استاد چیره دست نقاشی نبود که مورد توجه روتکو قرار گرفته بود.

این هنرمند نخستین بار در دهه 50 میلادی بود که تابلو هنر نقاشی کردن اثر یوهانس ورمیر را دید.

درنتیجه روتکو تلاش کرد که این نقاشی را با توجه نشان دادن به لباس آبی زن و و پنجره مجاور او، بازخلق کند.

فانتزی زیرزمینی اثر مارک روتکو در سال 1940 روتکو در سال 1929 میلادی تدریس به کودکان را در آکادمی مرکز یهودی بروکلین آغاز کرد و بیش از 20 سال به این کار ادامه داد.

این هنرمند در آن زمان بیشتر صحنه هایی از خیابان، فضای داخلی خانه و انسان ها را نقاشی می کرد.

در صحنه های مربوط به مترو می توان مسافران بدون چهره ای را دید که تنها بر روی سکو یا پایین پله ها در مقابل پس زمینه ای خالی قرار دارند.

در دهه 40 میلادی و احتمالا به دلیل آنچه که در جهان درحال وقوع بود، روتکو به جای صحنه هایی از زندگی واقعی به نقاشی کردن نمادها و مفاهیم افسانه ای روی آورد.

کتاب زایش تراژدی اثر فردریش نیچه بود که بیشترین تاثیر فلسفی را در این دوره بر روتکو ایجاد کرد.