شعرهایی برای فلسطین

خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا) _ شعر - و ای نسل هرزگی ها به زودی هر چقدر هم طول بکشد ویرانتان می کنند کودکان سنگ *** فدوی طوقان دیگر چیزی نمی پرسم از اتفاق مرگ در سرزمینم به خاطر تبدیل شدنم به علف به خاطر درآمیختنم به گل به اینکه سبدی گل شوم کودکی به روزی دیگر در سرزمین من انتخاب خواهد کرد تمام آنچه می پرسم این است که در دامن کشورم بمانم درست شبیه خاک درست شبیه علف شبیه گل ***** ایستاده بودند آنان و داشتند شعله ور می شدند در جاده که جان دادند درخشان مانند ستاره های فروزان فشرده بودند لب هایشان را به لب های زندگی ایستاده بودند در برابر مرگ با سینه های ستبر صخره وار پیشاپیش مرگ ایستاده بودند و آنگاه همچون خورشید به یکباره ناپدید شدند *** دوست غریب من اگر چون گذشته مسیر من به سوی تو هموار بود اگر مارهای افعی کشنده بر سر هر مسیری عربده نمی کشیدند و برای خانواده و ملتم گور نمی کندند و آتش و مرگ نمی کاشتند و اگر امروز شکست، با خواری و ننگ، خاک سرزمینم را سنگباران نمی کرد و اگر قلبم را که می شناسی چون گذشته بود و خونش بر دشنه خواری و شکست نمی ریخت و اگر من، چون گذشته ها، به خاندان و کاشانه و عزتم فخر می فروختم و ناز می کردم (گر چنین بود،) بی شک اکنون کنار تو بودم و کشتی زندگی ام بر ساحل عشق تو، لنگر می انداخت بی شک (ا