پاسخی به حواشی شهادت «اکبر حاجی پور»

«اگر در آن موقعیت وخیم، همت رخصت رفتن به حاجی پور را نمی داد، لابد بعداً همین حضرات تحلیل گر می گفتند: این چه فرمانده لشکری است که می بیند یک گردان از بچه های مردم در معرض خطر قتل عام قطعی قرار دارند، - اگر در آن موقعیت وخیم، همت رخصت رفتن به حاجی پور را نمی داد، لابد بعداً همین حضرات تحلیل گر می گفتند: این چه فرمانده لشکری است که می بیند یک گردان از بچه های مردم در معرض خطر قتل عام قطعی قرار دارند، بااین حال کسی را به فریادرسی آن ها نمی فرستد! به گزارش سایت قطره و به نقل ازایسنا، اکبر حاجی پور؛ زاده بیست و یکم اسفند 1329 شهرستان آذرشهر استان آذربایجان شرقی بود.

سال 1350 پس از طی دوره آموزشی درجه داری به استخدام لشکر گارد درآمد.

سال 1357 در اعتراض به سرکوبی نظامی مردم، خود را از ارتش بازخرید کرد.

در سال 1358 به سپاه تهران پیوست و عضو گردان 6 پادگان ولی عصر (عج) شد.

به همراه رزمندگان گردان 6 در درگیری های کردستان و پس از شروع جنگ، در جبهه سوسنگرد حضور داشت.

با تشکیل تیپ 27 محمد رسول الله (ص)، فرماندهی گردان عمار را بر عهده گرفت.

از پاییز 1361، ابتدا فرمانده محور و سپس فرماندهی تیپ 1 عمار لشکر 27 را عهده دار شد و با همین مسئولیت، روز سیزدهم آبان 1362 طی مرحله سوم عملیات والفجر 4 براثر اصابت تیر مستقیم تانک دشمن، در دشت قزلچه به شهادت رسید.