به فرد داغ دیده نگویید: «گریه نکن!»

وقتی عزیزی از دست می رود، اولین و بزرگترین حقی که فرد داغ دیده دارد، اشک ریختن است، اما اطرافیان، فرد داغ دیده را از گریه منع می کنند و اشک ریختن را خلاف خواست الهی می دانند.

- گروه زندگی-فاطمه زهرا نصراللهی: تازه چند روز از فوت ناگهانی پدرش گذشته بود .

موج حرف ها و توصیه های اطرافیان بیشتر از اینکه آرامش کند، طوفانی اش می کرد .

غم از دست دادن و فقدان پدر یک طرف و نظرات اطرافیان هم طرف دیگر.

تا یک قطره اشک از چشمانش می ریخت با تشر می گفتند: گریه نکن، بابا ناراحت میشه .

گریه نکن خدا خوشش نمیاد .

گریه نکن الان با اشکات قبر بابا پر آب میشه .

خدارو شکر کن، مردم همینقدرم بابا نداشتن .

چه خبرته خوددار باش .

بسه، درست نیست، گریه نکن .

به جای گریه دو خط قرآن بخوان .

از ترس حرف های آنها زیر دوش حمام گریه می کرد.

یا به دنبال گوشه ای عزلت برای سوگواری می گشت، شاید اطرافیانش نمی دانستند اما حرف های بی حساب و کتاب آنها شده بود، گلوله ای که بر تن نحیف او می نشست.

همین برخورد و رفتار دردش را مضاعف می کرد و به او حس تنهایی و درک نشدن می داد.

 طبق روال هر هفته این گزارش را برایتان روایت می کنیم تا تلنگری باشد برایتان و یاد مرگ را فراموش نکنید و در این روز عزیز به زیارت اهل قبور بروید و با آهنگ قدم هایتان اموات را خوشحال کنید.