سفر به دوره قاجار در عمارت «رحمت سمیعی»

در که باز می شود، انگار بهشت تو را فراخوانده، باغچه ای در دو سوی حیاط و راهی سنگفرش که از وسط باغ به عمارت می رسد.

نارنج های زرد لای برگ های سبز درختان نارنج همچون چراغ هایی حیاط را روشن می کند.

- انتهای حیاط، عمارت رحمت سمیعی ما را به دوره قاجار می برد.

عمارتی دو طبقه و کاملا قرینه با تالار و شاه نشینی در طبقه اول و اتاق های گوشواره ای در طبقه دوم که به ایوانی وسیع باز می شود.

با پنجره های ارسی و شیشه های رنگی رو به باغ و اتاق های تودرتو با درهای چوبی که هر کدام به تالار مرکزی باز می شود.

پیش از این خانه رحمت سمیعی را دیده بودم ولی نه از نزدیک، بلکه از بالای مأذنه مسجد گلدسته محله ساغریسازان.

حالا از حیاط عمارت مناره مسجد گلدسته ساغریسازن لای درختان تنومند آزاد انتهای حیاط پیداست.

نخستین بار است که صاحب خانه اجازه می دهد عمارت را ببینم.

اگرچه اجازه ورود به داخل بنا را ندارم ولی از حیاط هم می شود ارسی های پنج دری و هفت دری عمارت را دید.

مالک خانه در حال حاضر فتحعلی رحمت سمیعی است.

او هم نام پدربزرگش است.

آن گونه که مالک از اجدادش نام می برد گویا نسل اندر نسل نام پدربزرگ بر نوه گذاشته می شد.

مالک فعلی می گوید: من درست هم نام پدربزرگم هستم.