هفت آسمان غزه فرشته باران است

خبرگزاری فارس_نیلوفر مومنی؛ دوران کودکی از روزهای شیرین زندگی است و اگر دختر باشی، بزرگترین آرزویت می شود مادری.

هنوز زبانت به گفتن کلمات نمی چرخد که مادر عروسک هایت می شوی، بغلت را گهواره می کنی و از عمق وجودت برایشان لالایی می خوانی.

  حس عجیبی است مادر بودن.

تکه ای از وجودت، بیرون از تنت روی دوپای دیگر ، جلوی چشمت قد می کشد و تو با هر نفسش نفس میکشی.

  نمی دانم چطور می شود نفست را ببرند و هنوز روی پا بایستی؟ نمی دانم چطور می شود جلوی چشمت وجودت را تکه تکه ببینی و هنوز زنده باشی؟  فقط می دانم  آنچه از مادران داغدیده  غزه مانده، جسمی است بی جان که روی زمین می کشند، اما هنوز ایستاده مقاومت می کنند.

  داغ این نفس های کوچک چه می کند با دل این مادران؟ چرا دنیا کور و کر شده، هیچ نمی گوید؟!  غزه همچون گلی پرپر شده است که هرلحظه با هر موشک، انفجار و هر سر و صدایی گلبرگی از گل هایش بر روی زمین می افتد.

این روزها تصاویری از غزه و اتفاقات آن را شاهد هستیم، اما هیچ چیز بیشتر از شهادت کودکان و نوزادان تازه متولد شده در آنجا قلب آدم را به درد نمی آورد.

از نوزاد هفت روزه ی تازه متولد شده ای که از هفت آسمان بر روی زمین آمده بود، همچون فرشته ها به سمت آسمان دوباره پر کشید.